Jak dobrze mieć sąsiada

Ksiądz Paweł ostro wziął się do roboty. W kaliskiej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, której został proboszczem, założył Parafialny Klub „Quo Vadis”. Stał się on miejscem swobodnych spotkań przy herbacie czy kawie. W każdy poniedziałek po wieczornej Mszy św. odbywają się „Spotkania sąsiedzkie”. – Chodzi o to, żeby nie być „samotnym wśród ludzi” – tłumaczy proboszcz. Każde spotkanie jest zorganizowane pod jakimś hasłem tematycznym, co pozwala na łatwiejsze nawiązanie kontaktów z nowymi uczestnikami zebrań. Tematy zgrupowano w siedem cykli: Drogowskazy, Pielgrzymowanie, Daty i sprawy, Twoje imię, Kalisz i kaliszanie, Wieczory autorskie i Rozmowy przy stole. W listopadzie zeszłego roku parafianie świętowali jubileusz setnego poniedziałku sąsiedzkiego.

Banki czasu

„Bankierzy czasu” są grupą ludzi, którzy chcą sobie wzajemnie pomagać. Każdy ma jakieś umiejętności, które może nieodpłatnie zaoferować innym. Jeżeli udziela pomocy członkowi banku czasu, to każda godzina jego pracy jest zapisywana na osobistym koncie. Każda godzina przyjętej od kogoś pomocy pomniejsza stan tego konta. Różnorodność oferowanych usług pozwala oczekiwać, że znajdzie się ktoś, kto kiedyś wyświadczy nam usługę, która będzie nam potrzebna. Zasadą jest, że godzina dowolnej pracy na rzecz członka banku czasu jest równa godzinie każdej innej pracy. Do tej wymiany nie są potrzebne pieniądze, gdyż w banku czasu za nic się nie płaci.

Wiele banków czasu powstało jako sąsiedzkie sieci pomocy i wzajemnego świadczenia sobie różnorodnych usług. Dla członków banku czasu przestaje być problemem wyprowadzenie psa w czasie choroby, opieka nad dziećmi, gdy trzeba coś nagle załatwić. Łatwiejsze staje się dowożenie i przywożenie dzieci ze szkoły. Członkowie sąsiedzkich banków czasu rzadziej wydają pieniądze na fryzjera, lekcje gry na instrumencie, lekcje języka, masaż. Drobne usługi hydrauliczne, remontowe wyświadczy im lokalna „złota rączka”.