Dzieci dają nam siłę

Nasza modlitwa

Państwo Pogorzelscy należą do wspólnoty Domowego Kościoła. – Po ślubie zamieszkaliśmy w Nowej Soli. Sąsiedzi, gdy zauważyli, że chodzimy do kościoła, pewnego dnia postanowili, że założą oazowy krąg rodzin i nas do niego zaprosili. Wtedy zupełnie nie wiedzieliśmy, co to jest Domowy Kościół – śmieje się Ewa. Po przeprowadzce nadal są we wspólnocie Domowego Kościoła, czyli części Ruchu Światło–Życie przeznaczonej dla małżonków, chociaż teraz w innej, w Zielonej Górze. – Poczuliśmy ducha Domowego Kościoła. Pojechaliśmy na pierwsze w życiu rekolekcje. Wcześniej nie jeździliśmy. To na nowo nas skierowało do Pana Boga – wyjaśnia żona. – Stworzyliśmy później Diakonię Miłosierdzia, w której rozwijamy pomysły charytatywne. Pierwszym była akcja „Miłosierne serduszka”. Zachęciliśmy, żeby dzieci z rodzin Domowego Kościoła podzieliły się zabawkami, a w zamian dostawały pierniczek z obrazkiem Jezusa Miłosiernego – dodaje Tomek. Zorganizowali też pomoc dla Domu Samotnej Matki w Żarach. Zbierali wtedy zabawki, ubranka i farby, potrzebne na jego remont. Od niedawna natomiast propagują idee Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”, który chce wprowadzenia ulg dla wielodzietnych rodzin. – Niektórzy się czasem dziwią, skąd bierzemy pomysły, że robimy coraz więcej różnych rzeczy i nie zaniedbujemy naszych pociech. A to właśnie dzieci dają nam siłę! – przekonuje Ewa. – A właściwie myślę, że to Pan Bóg ją daje. Modlimy się o tę siłę i o zdrowie też – uzupełnia Tomek.

Modlitwa to jedno z zobowiązań we wspólnotach Domowego Kościoła. Małżonkowie nie traktują tego jednak jako obowiązku, ale z chęcią modlą się wszyscy razem. – Wieczorem najpierw modlimy się z dziećmi. To jest taka nasza rodzinna modlitwa. Potem zapalamy świecę i czytamy fragment Pisma Świętego, potem oboje, ale każdy osobno, udajemy się na swoją modlitwę osobistą, która w Ruchu Światło–Życie nazywana jest Namiotem Spotkania – tłumaczy Ewa i dodaje: – Najpierw każdy z nas staje w prawdzie przed Bogiem, z całym bagażem dnia, aby później, rozważając konkretny fragment Pisma Świętego, odczytywać wolę Pana Boga wobec nas. Następnie wracamy i wtedy rozpoczyna się dalsza modlitwa, tym razem już nasza wspólna, małżeńska. – Dzięki temu światłu Bożemu i tej modlitwie łatwiej jest spojrzeć na małżonka. Odchodzą wtedy wszystkie złe rzeczy i złość – dopowiada Tomek.

W swoją modlitwę rodzinną starają się wprowadzać pomysły, które zaciekawią i zaangażują dzieci. Jednym z nich są obrazki świętych. Rodzice tłumaczą dzieciom, kim jest dana postać i kiedy należy się do niej modlić. W pokonywaniu trudności rodzinie Pogorzelskich pomaga też stała hierarchia wartości. – Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, potem my, dzieci, praca i rzeczy materialne – wymieniają zgodnie małżonkowie.