Rodzice na deskach

Zespół tworzą rodzice dzieci uczęszczających do Przedszkola nr 17 z Kędzierzyna-Koźla. Niektóre pociechy dawno już poszły do szkoły, a dorośli zostali i dalej razem grają. Zaczęło się od „Czerwonego Kapturka”, przygotowanego na prima aprilis przez rodziców jednej z grup. Dzieci były zachwycone. Widząc to, Lidia Kryś, dyrektor przedszkola, ogłosiła nabór do grupy teatralnej wśród dorosłych. Przyszło kilkanaście osób. Wybrali scenariusz, zaczęli próby, potem ktoś jeszcze dołączył, kogoś namówił.... I wystawili „Księżniczkę na ziarnku grochu”. Potem był spektakl „Nie ma tego złego”, „Król Bul”, teraz „Piotruś Pan” a wkrótce będzie „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

Od kuchni

Reżyserią i scenariuszem zajęła się Ewa Buzo-Dziedzic, na co dzień księgowa. W sumie żaden z artystów nie ma związku z aktorstwem – są przedsiębiorcy, dentysta, specjaliści od reklamy, dwóch żeglarzy, fizjoterapeutka, księgowa... Wśród aktorów jest pięć małżeństw. Panie zgodziły się chętnie, a panów wzięto „z łapanki”. W kolejnym przedstawieniu był potrzebny dentysta, więc namówili prawdziwego specjalistę. Mieli tylko grać, nie śpiewać, a potem genialnie dali radę i temu zadaniu. – Mnie zmusiła pani dyrektor, to taka podpucha była, że nie ma odważnego rodzica...

– Ja najpierw odmówiłem, ale potem mi się spodobało. Radek był naszym fotografem, ale ponieważ ma tatuaż, nadawał się na pirata – śmieją się Andrzej, Jacek i Grzegorz. No i to oni robią całą dekorację, zwłaszcza Krzysztof Plonka. To złota rączka. Przy spektaklu „Piotruś Pan” z tak dużym rozmachem przygotowali scenografię, że nie mieści się nigdzie poza Miejskim Domem Kultury. Następne robią już więc z myślą o wyjazdach.

– Z „Królem Bulem” byliśmy w Raciborzu, a jak udało nam się wystawić przedstawienie otwarte, sala była pełna i to nas zachęciło – mówi dyrektor przedszkola. Pierwsza sztuka była wierszowana, kolejna też mówiona, a potem postanowili zaśpiewać. Podkłady muzyczne przygotowuje dla nich zaprzyjaźniony muzyk Marek Bednarek. O stroje dba, grająca również, Klaudia Ostrowska. – Nie jestem krawcową z wykształcenia, raczej z zamiłowania. Przyszłam do grupy, żeby pomóc coś poprzerabiać, myślałam, że jednorazowo. Wystawialiśmy „Księżniczkę na ziarnku grochu”, więc poprzynosiłyśmy jakieś swoje suknie balowe, ja miałam swoją ślubną – uśmiecha się. Przy „Piotrusiu” roboty było więcej. Kiedy uczą się tekstów? – Na próbach – śmieje się Marcin Kapera, czyli Kapitan Hak.