Wszystko oprócz głupoty

Najlepszy klub Forteca

Starsi synowie Hajzyków są ministrantami. Trenują też piłkę nożną: Tomek na obronie, Robert na ataku. – Niech pan napisze, że Forteca Świerklany to jest najlepszy klub – rzuca Tomek, który ma najciemniejszą karnację ze wszystkich braci. Niedawno był didżejem na szkolnej dyskotece. Marcin pewnie pójdzie w przyszłości w ślady starszych braci jako ministrant i piłkarz, ale na razie ma tylko 4 lata. Bracia są ze sobą bardzo zżyci, a na co dzień też godajom po naszymu.

Henryk wspomina, że kiedy 13 lat temu Everine zamieszkała w Świerklanach, jej obecność budziła powszechne zdziwienie. Szybko jednak ludzie się przyzwyczaili. Mówią do niej po prostu: Ewa.

– Zdarzało się, że jak my jechali do sklepu, słyszałach rozmowy dzieci: „Patrz, kto idzie... Murzinka idzie... Ale Murzinka w Polsce? Ni, ona pomalowano” – wspomina z rozbawieniem Everine.

Czarnoskóra Ślązaczka jest w Świerklanach bardzo lubiana. Dostała zaproszenie do kościelnej, oazowej scholi. Śpiewają w niej głównie uczniowie i studenci; od roku w każdy piątek wieczorem mają próby. O sympatii do „Ewy” świadczy zresztą już to, że schola otrzymała nazwę „Imani”, wziętą z ojczystego języka Everine – suahili. – A co to znaczy tak w ogóle? – pyta jeden z ciemnoskórych, młodych Hajzyków. – No nie... Nie wiecie, co to „Imani”? – dziwi się mama. – Wiara! – rzuca trafnie drugi z synów.

Temperament Ślązaków i mieszkańców Tanzanii wyraźnie się różni. Ci drudzy są bardziej bezpośredni i spontaniczni. – Tutaj, jak pozdrowisz na ulicy kogoś, kogo nie znosz, to on tak zaglondo – Everine naśladuje zdziwione spojrzenie. – W Tanzanii wszyscy traktują się bardziej jak siostry i bracia... Ale i tak, jak na razie, fajnie sie czuja w Polsce. I podobo mi sie na Śląsku. Chyba wszystko, ci powiem, mi tu pasuje. Oprócz głupota. Ale głupota wszędzie, i dobro też jest wszędzie. Na Śląsku, tak jak wszędzie na świecie, ludzie są dobre i bardzo dobre – ocenia.