Poproszę tylko cukierek

Aniołów ciągle przybywa. Jest ich kilka tysięcy. Tłoczą się pod ścianami, na ścianach, na specjalnie zrobionych drewnianych półkach. Są anioły kolorowe, białe, drewniane i porcelanowe. Niektóre zabawne, inne dostojne. Uśmiechnięte i rozmodlone. Część z nich powędrowała już na szpitalny korytarz. Spoglądają na małych pacjentów z oszklonych witryn. Anioły przynoszą do kaplicy pacjenci, ich rodzice, dziadkowie, babcie. Niezwykłe wota, aby podziękować Panu Bogu za cudowne uzdrowienie dziecka. Albo za pomyślne leczenie czy dobrych lekarzy. A czasem to ostatni akord wdzięczności za życie malucha, który odszedł już do nieba…

Kaplicą Aniołów Stróżów w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka im. Jana Pawła II opiekuje się franciszkanin ojciec Paweł Ostrzałek. Stanowczy, uśmiechnięty - wzbudza zaufanie. Dzieci go lubią. - To chyba przez te cukierki w kapturze - śmieje się. - Jakie cukierki? - A takie różne – odpowiada i podnosi do góry wieko dużej, wiklinowej skrzyni po brzegi wypełnionej słodyczami w kolorowych papierkach.

Te cukierki to także klucz do serc zblazowanych nastolatków, którym na widok księdza uruchamiają się mechanizmy cynizmu. Ojciec Paweł pyta takiego młodego, czy chce się wyspowiadać, przyjąć Komunię, a on śmieje się, że tylko chce cukierka. No, to dostaje. Tak jest raz, drugi, trzeci, aż nieraz w końcu decyduje się na sakramenty. - Pamiętam chłopca, może szesnastoletniego, z zanikiem mięśni - opowiada zakonnik. - Za każdym razem, kiedy do niego przychodziłem, pytałem, czy chce przyjąć sakramenty, a on odpowiadał z uśmiechem, że prosi tylko o cukierka. Pewnego dnia modliłem się w kaplicy i weszła jakaś pani. Nie wiem, skąd się wzięła, kim była. Nie była z personelu na pewno... Znam przecież wszystkich. Pomodliła się, a potem podeszła do mnie i powiedziała: "Ojcze, proszę iść teraz do tego chłopca, bo jest z nim już bardzo źle". Poszedłem, wchodzę na salę, widzę, że siedzi, uśmiecha się, jest w pełni świadomy. Nie wygląda gorzej. Pytam, czy chce cukierka. Tak, chce. Potem pytam, czy chce porozmawiać. Rozmawiamy, aż w końcu stawiam pytanie, czy chce się wyspowiadać. Po raz pierwszy odpowiada, że tak. Wyspowiadał się, przyjął Komunię, zgodził się także na sakrament namaszczenia chorych. I to był ostatni dzień jego świadomego życia na ziemi…