Realia mleczno-pieluszkowe

Zaczęło się od marzenia. Agnieszka jest pielęgniarką, która niejednokrotnie miała okazję spotkać się z kobietami oczekującymi dziecka. Na początku pojawiła się myśl, żeby założyć zwykłą szkołę rodzenia, która umożliwi jej współpracę z przyszłymi matkami i dzielenie się z nimi swoim doświadczeniem. Pierwotne plany nieco zmieniła rozmowa z mężem Aleksandrem. Był to czas, kiedy oboje zaczęli się powoli wycofywać z prowadzenia rekolekcji dla narzeczonych. Wracając z jednego ze spotkań diakonii życia Ruchu Światło–Życie z Warszawy, doszli do wniosku, że warto stworzyć coś nowego – rekolekcje dla ciężarnych.

Postanowili połączyć szkołę rodzenia z wartościami, które chcieli przekazać małżeństwom. Okazało się jednak, że pogodzenie obu elementów wymagałoby stworzenia co najmniej tygodniowych rekolekcji. – W tym momencie bardziej postanowiliśmy skupić się na sferze duchowej – wyjaśnia Agnieszka. – Choć te małżeństwa, które u nas były, mówią, że nie potrzebowały już brać udziału w zwykłej szkole rodzenia, bo wystarczające dla nich było to, czego dowiedziały się u nas.

Trochę inna szkoła

Pierwszym celem Agnieszki i Aleksandra, małżeństwa z Katowic, stało się przygotowanie przyszłych rodziców do nowej sytuacji przez pokazanie, w jaki sposób powinni budować swoją relację na mocnym fundamencie. Zdarza się, że po narodzinach dziecka mąż i żona oddalają się od siebie. Ważne jest więc mówienie o tym, jak wzajemnie się wspierać i w jaki sposób sobie pomagać. Warto też zwrócić uwagę na to, że często tematyka rodzicielstwa skupia się jedynie na matce. Zapomina się przy tym o roli ojca w wychowaniu dziecka. Może dlatego w świadectwach uczestników Duchowej Szkoły Rodzenia często można przeczytać słowa mężczyzn: „Nie wiedziałem, że mogę tyle zrobić!”. Przygotowanie „techniczne” do przyjęcia potomka jest drugim celem.

– Najpierw trzeba mieć mocny fundament, a dopiero potem można zaprosić do rodziny nowego członka – mówią zgodnie Jarominowie. Tu zaczyna się strona praktyczna, czyli informacje dotyczące porodu, potrzebnych dokumentów, tego, co trzeba zabrać ze sobą do szpitala. Na tym jednak nie koniec – istotne jest również wszystko, co dzieje się po powrocie całej rodziny do domu. Nie zawsze jest różowo – depresja poporodowa, problemy z laktacją, niemożność prowadzenia takiego samego życia jak wcześniej... Również tych tematów nie omijają prowadzący, korzystając z doświadczenia swojego oraz innych par. Opierają się także na nauczaniu Kościoła głównie z encyklik „Humanae vitae” i „Familiaris consortio”. Przybliżają również tematy związane z chrztem i przygotowaniami do niego, szczególnie z rolą chrzestnych, która w dzisiejszych czasach bywa błędnie interpretowana. Głos Kościoła w tej sprawie przedstawia zawsze ksiądz obecny na rekolekcjach. Małżonkowie mają więc okazję dowiedzieć się wielu rzeczy, których nie usłyszą podczas tradycyjnych zajęć w szkole rodzenia.

Nie tylko dla nowicjuszy

Jest inaczej niż wszędzie, być może dlatego do Agnieszki i Aleksandra zgłaszają się coraz częściej małżeństwa, które oczekują kolejnego już dziecka. Co więcej – to właśnie z ich strony często pojawiają się informacje zwrotne, że Duchową Szkołę Rodzenia warto przeżyć, że jest ona ważnym i potrzebnym doświadczeniem, nawet jeśli pary wychowują już kilkoro dzieci. Z pewnością jest tak dlatego, że można tu usłyszeć o sprawach najważniejszych i o tych, o których nie mówi się na co dzień. Prowadzący zwracają uwagę na wszystko – umacnianie więzi pomiędzy mężem i żoną, przyjmowanie daru nowego życia i dobre przygotowanie do porodu. A także – jak głosi ulotka reklamująca rekolekcje – „jak nie przytłoczyć się sprawami »mleczno-pieluszkowymi«, zapominając o całej reszcie świata”. W końcu wywrócenie wszystkiego do góry nogami może być doskonałą okazją do spojrzenia na rzeczywistość z nowej i często ciekawej perspektywy.