Zapach siana w centrum miasta

– Mój ogród to prawdziwy busz, obok kwiatów i warzyw rosną sobie spokojnie rośliny uważane powszechnie za chwasty, które też zdarza mi się wykorzystywać. Dlatego niczego nie wyrywam, bo a nuż może się przydać – mówi z uśmiechem. – Lubię też zbierać kwiaty i zioła, które po ususzeniu trafiają do szytych przeze mnie przedmiotów. Wiele osób chętnie wybiera lawendę, płatki różane, jaśmin dające wieczorową porą subtelny i kojący zapach. Miałam też prośbę o poduszkę z… trawą. Czy to nie piękne poczuć w samym sercu np. Warszawy zapach łąki i świeżego siana?

Pani Teresa szyje również poduszki wypełnione igłami sosny, które są drobniutko mielone, tak by użytkownik nie doświadczał uczucia mimowolnej akupunktury. Posłużyła do tego choinka, która choć została po rozebraniu zasadzona, nie przyjęła się. Ponieważ szkoda było ją wyrzucić, została poddana testowi, czy może służyć do robienia poduszek. Próba wypadła pomyślnie i tak bożonarodzeniowe drzewka, zamiast trafić na śmietnik mogą z powodzeniem zostać wykorzystane do produkcji poduszek.

Z czasem do poduszek, zabawek, zaczęły dochodzić inne przedmioty użytkowe, jak np. torebki, zdobione motywami roślinnymi, wzorowanymi na chabrach, lnie, wrotyczu. Wzory są autorstwa Teresy Pitry, która tworząc je, sięgnęła do swojej starej pasji robienia wycinanek ludowych. – Nie jestem z wykształcenia plastykiem, ale zamiłowanie i zmysł do takich niedużych prac ręcznych były we mnie od dawna, na dobre jednak rozkwitły, kiedy zajęłam się szyciem – wyjawia pani Teresa.

W pracy nieodłączną towarzyszką jest czteroletnia córeczka, która chętnie pomaga mamie i stara się naśladować jej czynności. – Być może kiedyś i ona siądzie przy maszynie i wspólnie będziemy prowadziły Natulen – dodaje z nadzieją mama Oliwii. Na potrzeby pracowni pani Teresa zaadaptowała pomieszczenia w zabudowaniach gospodarskich. Marzeniem jej i męża jest wyremontowanie całości i utworzenie w nich pensjonatu.