Przed sceną gromada maluchów na materacach, oczy wpatrzone w kukiełki. Klasyczna „Opowieść wigilijna” Karola Dickensa trochę bawi, a trochę przestrasza, głównie jednak poucza, że święta to dobry czas na okazywanie serca.
Ich nazwa wzięła się z tego, że nie wiedzieli, co wpisać w danej rubryce formularza zgłoszeniowego na jeden z przeglądów. Ale teraz tłumaczą ją tym, że są w stanie zagrać wszystko. Cokolwiek.
Mali piraci z zapałem wymachiwali kartonowymi szpadami, szaleli w tańcach na pokładzie okrętu-zjawy; gamoniowaci książęta wykazali się heroiczną odwagą, a urocze księżniczki z wdziękiem oddawały się marzeniom i tańcom.
Na pierwszy rzut oka inni. Dostrzegani z daleka, jakby im twarze ktoś oznaczył białym stemplem. Sztuką „Nie omijaj mnie” pokazują, że przykro im, gdy są omijani wielkim łukiem. Jesteśmy „Tacy sami” – mówią upośledzeni aktorzy.
Maryja marzy o różowych kapciach, św. Józef lubi wędrować do Betlejem, a anioł – jak to anioł – chce pomagać. Taki oto żywot wiodą jasełkowe postacie…
- Przyjdziesz do nas pierwszy raz i... Wpadłeś! Jesteś nasz!
Są gotowi na wiele wyrzeczeń, by na gruncie podarowanym przez Zgromadzenie Sióstr Sług Jezusa wybudować nowy budynek publicznego przedszkola. Mogą nawet założyć skrzydła i w perukach wyjść na scenę.
Oprócz wielu tradycyjnych od lat znanych kierunków, Katolicki Uniwersytet Lubelski ciągle poszerza swoją ofertę tworząc nowe, czasem bardzo egzotyczne studia.
O przygodach w domowym zaciszu, wiewiórce Cecylii i bardzo poważnej groźbie syna opowiada aktor, lider zespołu Kanaan Kuba Kornacki.
Historie osobiste, rodzinne i teatralne przeplatają się ze sobą. Razem układa się to w fascynujący splot, z którego wyłania się Człowiek.