To (nie) tylko gra

Jeżeli komuś planszówki kojarzą się przede wszystkim z warcabami, chińczykiem, czy Eurobusinessem, to znaczy, że przegapił rozwój potężnej dziedziny życia społecznego. Jak podają portale ekonomiczne, rynek gier planszowych w Polsce wart jest ponad 400 mln zł i każdego roku rośnie nawet o 20 proc.

Do Klubu Gier Planszowych prowadzonego przez Koszalińską Kompanię Rycerską na cotygodniowe spotkanie przychodzi nawet ponad 60 osób. Niektórym nie wystarcza czasu od godz. 18 do północy.

Dlaczego coraz więcej ludzi zamienia cyfrowe ekrany z genialną grafiką na kartonowe plansze i plastikowe pionki?

Bez patrzenia na zegarek

Świat gier cyfrowych potrafi być fascynujący. Jednak ekrany mają nieodpartą moc przyciągania człowieka, pogłębiając jego izolację. Grupa osób siedzących obok siebie, ale nie ze sobą, bo każda wpatruje się w swój ekran, to widok coraz częstszy. Planszówki mają inną moc – gromadzą ludzi naprawdę razem. Siedzieć wokół planszy i przesuwać pionki, a wpatrywać się razem w ekran i klikać – to coś zupełnie innego. Nie ta interakcja, nie te emocje, nie takie spotkanie.

W koszalińskim klubie gromadzą się co czwartek ludzie w różnym wieku. Przychodzą też całe rodziny. – To jest nasz sposób na pobycie ze sobą, bez stresu, bez patrzenia na zegarek. Przy komputerze to nie jest to samo. Tutaj oprócz gry jest rozmowa, wspólne przeżywanie emocji – mówi Joanna Kamińska, przy stole z mężem i trójką dzieci. – Mamy dosyć komputera – mówi wprost Łukasz Prorok, szukając kolejnej gry, w którą za chwilę zagra z 6-letnim synem.

Jak mówi Bartłomiej Zielonka z Koszalińskiej Kompanii Rycerskiej, która prowadzi klub, to właśnie możliwość prawdziwego spotkania z drugim człowiekiem najbardziej tłumaczy fenomen gier planszowych i wzrost zainteresowania nimi w ostatnich latach: – Mimo że grafika na ekranie bywa lepsza od tej na planszy, to jednak komponenty gry, których można dotknąć, które się przesuwa, dają inne wrażenie niż klikanie.