To (nie) tylko gra

Wspólne rozgryzanie zasad, wielogodzinna rozgrywka, podczas której zaczynają toczyć się rozmowy na różne tematy, zacieśniają więzi. Okazuje się, że „analogowość” planszówek jest ich niezwykłą siłą, która zbliża ludzi do siebie.

Również sam klub, jako miejsce spotkania, otwiera na drugiego. Nie wszystkie gry można bowiem mieć u siebie w domu, ponieważ niektóre z nich są bardzo drogie. Kosztują np. ponad 500 zł. Poza tym nie zawsze jest z kim pograć. Można więc przyjść do klubu, przysiąść się do stołu z nieznajomymi, którzy szybko stają się znajomymi. – Poznałem tu sporo osób, z którymi kontakt mam także poza klubem – cieszy się Rafał Pieczyński, jeden z bywalców.

Czasem plansze fruwają

Niezliczona liczba tytułów sprawia, że każdy może wybrać coś dla siebie. W koszalińskim klubie do dyspozycji jest ponad 250 gier – od prostych „imprezówek”, które można rozegrać w parę minut, po skomplikowane, wielowymiarowe „strategie”, które wymagają czasu i sporych umiejętności.

– Planszówki zmuszają do myślenia – uważa Rafał Pieczyński. Jak mówi, nawet jeżeli treść gry nie jest typowo edukacyjna, żeby wygrać, nie zawsze wystarczy szczęście. Trzeba nauczyć się strategicznego myślenia.

Są też gry oparte np. na historii. Sporą popularnością cieszą się choćby propozycje wydane przez IPN, jak „Twórcy niepodległości”, „303” czy słynna „Kolejka” o schyłkowych latach PRL.

Poza tym planszówki mają też walor wychowawczy. Wspólne przeżywanie emocji pozwala natychmiast reagować. – Czasami dziewczynki się złoszczą i plansze... fruwają. Próbujemy tłumaczyć, że nie zawsze w życiu się wygrywa. Nawet jeśli mocno się staramy – mówi Joanna Kamińska.

Mimo że emocje przy stole są jak najbardziej prawdziwe, to jednak wszystko odbywa się w pewnej konwencji. – To jest jednak tylko gra – zapewnia Adam Gospodarczyk, którego zastajemy przy grze „Cerebria” w roli... Niepokoju.