Sama procedura, uzyskiwania jajeczek i plemników jest bardzo delikatnie mówiąc nieprzyjemna, potem wszczepianie...
Całkowicie wyeliminowana jest radość jaką dobry Stwórca przeznaczył dla nas przy akcie małżeńskim. Ludzie stają się trybikami w fabryce, odbiera im się godność. to nie jest dobre. Dziecko przestaje być darem, staje się produktem. Łatwo wyobrazić sobie, że produkt nie spełnia oczekiwań np miała być dziewczynka, a tu proszę jest chłopak.
W krajach gdzie wprowadzono in vitro, ze zdumieniem stwierdzono, ze matki decydujace się na ten zabieg, równie łatwo decydowały sie na aborcję, gdy oczekiwania nie były spełnione.
A bez nadwyżkowych zarodków drastycznie maleje skuteczność zabiegów in vitro, czymś takim te kliniki nie będą zainteresowane. Do ostatniego tchu będą walczyć o nadliczbowość, zamrażanie i refundację. Kasa kasa kasa ....i w tym jest to zło, kasa ważniejsza od Boga, dającego życie.

JEST

KKK 2376-2378 (co do VI przykazania Dekalogu):
"Techniki, które powodują oddzielenie rodzicielstwa wskutek interwencji osoby spoza małżeństwa (oddawanie spermy lub jaja, macierzyństwo zastępcze), są głęboko niegodziwe. Techniki te (sztuczna inseminacja i sztuczne zapłodnienie heterologiczne) naruszają prawo dziecka do urodzenia się z ojca i matki, których zna i którzy połączeni są węzłem małżeńskim. Techniki te pozostają w sprzeczności z wyłącznym prawem małżonków do "stania się ojcem i matką wyłącznie dzięki sobie" "Techniki te praktykowane w ramach małżeństwa (sztuczna inseminacja i sztuczne zapłodnienie homologiczne) są być może mniej szkodliwe, jednakże pozostają one moralnie niedopuszczalne. Powodują oddzielenie aktu płciowego od aktu prokreacyjnego. Akt zapoczątkowujący istnienie dziecka przestaje być aktem, w którym dwie osoby oddają się sobie nawzajem. "Oddaje (on) życie i tożsamość embrionów w ręce lekarzy i biologów, wprowadza panowanie techniki nad pochodzeniem i przeznaczeniem osoby ludzkiej. Tego rodzaju panowanie samo w sobie sprzeciwia się godności i równości, które winny być uznawane zarówno w rodzicach, jak i w dzieciach" "przekazywanie życia jest jednak pozbawione z moralnego punktu widzenia właściwej sobie doskonałości, jeśli nie jest chciane jako owoc aktu małżeńskiego, to jest specyficznego aktu zjednoczenia małżonków... Tylko poszanowanie związku, który istnieje między znaczeniami aktu małżeńskiego, i szacunek dla jedności istoty ludzkiej umożliwia rodzicielstwo zgodne z godnością osoby ludzkiej". "Dziecko nie jest czymś należnym, ale jest darem. "Największym darem małżeństwa" jest osoba ludzka. Dziecko nie może być uważane za przedmiot własności, za coś, do czego prowadziłoby uznanie rzekomego "prawa do dziecka". W tej dziedzinie jedynie dziecko posiada prawdziwe prawa: prawo, by "być owocem właściwego aktu miłości małżeńskiej rodziców i jako osoba od chwili swego poczęcia mająca również prawo do szacunku".

zobacz też:
http://goscniedzielny.wiara.pl/index.php?grupa=6&art=1288644486&dzi=1207812935&idnumeru=1288106107
i
http://goscniedzielny.wiara.pl/index.php?grupa=6&art=1288644797&dzi=1207812935

"wiem, że K-ł nie popiera-jest moralnei niedopuszczalne postępowanie wg powiedzenia: cel uświęca środki; czy zatem dopuszczalne są badania spermy mężczyzny pod kątem płodności, które aby mogły być wykonane wymagają przecież od mężczyzny oddania nasienia czego mężczyzna musi dokonać przez masturbację
??
z góry dziękuję za odp.

Odpowiedź:To będzie zależało od sposobu pobrania nasienia do badania. Jeśli tym sposobem ma być masturbacja, to nie."

http://zapytaj.wiara.pl/pytanie/pokaz/8527f

Znam przypadki,że po ciąży metodą in vitro, kobieta zachodzi w ciąże w sposób naturalny.Powodem są rozciągnięte zrosty ,które wcześniej utrudniały zajście w ciąże....

do ONA:

a nie lepiej usunąć zrosty?:-)

Kościół posiada charyzmat
nieomylności orzeczeń
"ex cathedra" wydanych
w sprawach wiary
I MORALNOŚCI.
O ile jednak orzeczeń
"ex cathedra" w sprawach
wiary było już w historii
sporo, to trudno mi jedno-
znacznie wskazac jakieś
orzeczenie "ex cathedra"
W SPRAWACH MORALNOŚCI.
Ja osobiście za takie
orzeczenie uważam definicję
niegodziwości aborcji
zawartą w n.62 encykliki
"Evangelium vitae".
Byc może TEGO TYPU właśnie
orzeczenie jest tu potrzebne.
A póki co pozostaje
pewien margines wątpliwości.

Katechizm Kościoła Katolickiego na temat Nauczania Kościoła:

Biskupi razem z prezbiterami, swymi współpracownikami, "mają przede wszystkim obowiązek głoszenia Ewangelii Bożej", zgodnie z poleceniem Pana. Są oni "zwiastunami wiary prowadzącymi nowych uczniów do Chrystusa i autentycznymi, czyli upoważnionymi przez Chrystusa, nauczycielami".
Dla zachowania Kościoła w czystości wiary przekazanej przez Apostołów, sam Chrystus, który jest prawdą, zechciał udzielić swojemu Kościołowi uczestnictwa w swojej nieomylności. Przez "nadprzyrodzony zmysł wiary" Lud Boży "trwa niezachwianie w wierze" pod przewodnictwem żywego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.
Misja Urzędu Nauczycielskiego jest związana z ostatecznym charakterem przymierza zawartego przez Boga w Chrystusie z Jego Ludem; Urząd Nauczycielski musi chronić go przed wypaczeniami i słabościami oraz zapewnić mu obiektywną możliwość wyznawania bez błędu autentycznej wiary. Misja pasterska Urzędu Nauczycielskiego jest ukierunkowana na czuwanie, by Lud Boży trwał w prawdzie, która wyzwala. Do wypełniania tej służby Chrystus udzielił pasterzom charyzmatu nieomylności w dziedzinie wiary i moralności. Realizacja tego charyzmatu może przybierać liczne formy.
"Nieomylnością tą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymu, głowa Kolegium Biskupów, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych Chrystusowych, który braci swych umacnia w wierze, ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów... Nieomylność obiecana Kościołowi przysługuje także Kolegium Biskupów, gdy wraz z następcą Piotra sprawuje ono najwyższy Urząd Nauczycielski", przede wszystkim na soborze powszechnym. Gdy Kościół przez swój najwyższy Urząd Nauczycielski przedkłada coś "do wierzenia jako objawione przez Boga" i jako nauczanie Chrystusa, "do takich definicji należy przylgnąć posłuszeństwem wiary". Taka nieomylność rozciąga się na cały depozyt Objawienia Bożego.
Boska asystencja jest także udzielona następcom Apostołów, nauczającym w komunii z następcą Piotra, a w sposób szczególny Biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy - nie formułując definicji nieomylnej i nie wypowiadając się w "sposób definitywny" - wykonuje swoje nauczanie zwyczajne, podaje pouczenia, które prowadzą do lepszego zrozumienia Objawienia w dziedzinie wiary i moralności. Nauczaniu zwyczajnemu wierni powinni okazać "religijną uległość ich ducha", która różni się od uległości wiary, a jednak jest jej przedłużeniem
(KKK 888-892)

Katechizm Kościoła Katolickiego na temat Nauczania Kościoła:

Biskupi razem z prezbiterami, swymi współpracownikami, "mają przede wszystkim obowiązek głoszenia Ewangelii Bożej", zgodnie z poleceniem Pana. Są oni "zwiastunami wiary prowadzącymi nowych uczniów do Chrystusa i autentycznymi, czyli upoważnionymi przez Chrystusa, nauczycielami".
Dla zachowania Kościoła w czystości wiary przekazanej przez Apostołów, sam Chrystus, który jest prawdą, zechciał udzielić swojemu Kościołowi uczestnictwa w swojej nieomylności. Przez "nadprzyrodzony zmysł wiary" Lud Boży "trwa niezachwianie w wierze" pod przewodnictwem żywego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.
Misja Urzędu Nauczycielskiego jest związana z ostatecznym charakterem przymierza zawartego przez Boga w Chrystusie z Jego Ludem; Urząd Nauczycielski musi chronić go przed wypaczeniami i słabościami oraz zapewnić mu obiektywną możliwość wyznawania bez błędu autentycznej wiary. Misja pasterska Urzędu Nauczycielskiego jest ukierunkowana na czuwanie, by Lud Boży trwał w prawdzie, która wyzwala. Do wypełniania tej służby Chrystus udzielił pasterzom charyzmatu nieomylności w dziedzinie wiary i moralności. Realizacja tego charyzmatu może przybierać liczne formy.
"Nieomylnością tą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymu, głowa Kolegium Biskupów, gdy jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych Chrystusowych, który braci swych umacnia w wierze, ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów... Nieomylność obiecana Kościołowi przysługuje także Kolegium Biskupów, gdy wraz z następcą Piotra sprawuje ono najwyższy Urząd Nauczycielski", przede wszystkim na soborze powszechnym. Gdy Kościół przez swój najwyższy Urząd Nauczycielski przedkłada coś "do wierzenia jako objawione przez Boga" i jako nauczanie Chrystusa, "do takich definicji należy przylgnąć posłuszeństwem wiary". Taka nieomylność rozciąga się na cały depozyt Objawienia Bożego.
Boska asystencja jest także udzielona następcom Apostołów, nauczającym w komunii z następcą Piotra, a w sposób szczególny Biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy - nie formułując definicji nieomylnej i nie wypowiadając się w "sposób definitywny" - wykonuje swoje nauczanie zwyczajne, podaje pouczenia, które prowadzą do lepszego zrozumienia Objawienia w dziedzinie wiary i moralności. Nauczaniu zwyczajnemu wierni powinni okazać "religijną uległość ich ducha", która różni się od uległości wiary, a jednak jest jej przedłużeniem
(KKK 888-892)
http://www.opoka.org.pl/nauczanie/

Zarodek ludzki pomimo naszych wielkich chęci nie jest osobą ludzką. Ani filozoficznie, ani teologicznie czy etycznie. Chociaż powinien być chroniony prawnie, teologicznie i etycznie jak każda osoba ludzka. Nie sprzeczność lecz paradoks.

Muszę przyjąć co Kościół uczy ale pozostanę wątpiącym. Dziękuję za uwagi.

DO M.ZIAJA

człowiek jest człowiekiem od momentu poczęcia; to nie kwestia wiary, lecz nauki - wiedzy, por.:

dr Dorota Kornas-Biela na temat rozwoju człowieka od poczęcia (załączono zdjęcia):
http://www.szansaspotkania.net/index.php?page=2532

`Światowa Organizacji Zdrowia (WHO) uznaje za początek ciąży moment zagnieżdżenia się zarodka w śluzówce macicy, a nie połączenia plemnika z jajeczkiem (moment poczęcia). W konsekwencji WHO definiuje poronienie jako przerwanie życia w czasie ciąży (już po zagnieżdżeniu się zarodka w macicy) a nie jak się potocznie uważa za przerwanie życia ludzkiego rozwijającego się od zapłodnienia.'
ale:
`Nowoczesne myślenie o człowieku
Badania biologów, embriologów i genetyków wskazują jednoznacznie, że życie ludzkie zaczyna się od połączenia plemnika (należącego do ciała ojca) i komórki jajowej (należącej do matki) - a tym samym od połączenia się materiału genetycznego obu ludzkich komórek rozrodczych. Istota ludzka od momentu poczęcia jest całkowicie integralna. Nie trzeba jej niczego dodawać. `Potrzebny jest jej tylko czas, tlen i pokarm. Nie jest częścią ciała matki, zachowuje całkowitą odrębność, np. może być innej płci, mieć inną grupę krwi, kolor oczu itd. Potrzebuje także bezpiecznego schronienia w łonie matki. Jeśli pozwolimy jej rozwijać się, szybko urośnie. Wiemy, jak będzie przebiegać jej rozwój, gdyż każdy człowiek przechodzi taki sam szlak rozwojowy, charakterystyczny dla swojego gatunku. Jest całkowicie i ostatecznie zaprogramowana, a rozwija się sama z siebie, dzięki samosterującym procesom wzrostu i rozwoju. Fakt, że na tym etapie rozwoju istota ludzka jest jeszcze taka mała, o niczym nie świadczy. Nasze oczy nie są na tyle precyzyjnym narzędziem badawczym, aby dokonywać oceny, która byłaby wystarczająca dla współczesnej wiedzy'(1). Fakty te nie są kwestią wiary, ale nauki. Nowoczesne myślenie o człowieku polega na założeniu, że nie jest on istotą od początku dojrzałą i niezmienną, ale dynamiczną, ewoluującą i rozwijającą się. Dlatego też wszystkie cechy przynależne gatunkowi ludzkiemu nie są od razu ani widoczne ani w pełni dojrzałe, ale stają się coraz bardziej wyraźne na drodze stopniowego rozwoju. Psychologia rozwojowa i pedagogika nauczyły nas, że każda z funkcji człowieka rozwija się w odpowiednim czasie - powoli uczymy się np. mowy, wykształcają się w nas sprawności manualne, rozwija się zdolność rozpoznawania dobra i zła. Nawet religijność zanim osiągnie dojrzałość przechodzi przez wiele etapów swego rozwoju. Brak świadomości, że istnieje etapowość rozwoju człowieka ma zasadniczy wpływ na interpretację najwcześniejszych faz życia, w których także występują dynamiczne procesy rozwojowe.'
opr. Ksawery Knotz
1 Ewa Kowalewska, Wybierz życie, edycja świętego Pawła 2004, s. 8-9.
http://szansaspotkania.net/index.php?pageid=9704

"Nieustające dyskusje - pośród mniej lub bardziej zorientowanych w materii zagadnienia laików - odnoszące się do początków życia ludzkiego winny być już dawno jednoznacznie przecięte przez współczesnych genetyków, embriologów, biologów et consortes, którzy dobrze wiedzą, że początkiem życia nowego organizmu - niezależnie od jego dalszego przebiegu - jest powstanie nowego, indywidualnego, niepowtarzalnego genomu. A zatem mówiąc o człowieku, to bezdyskusyjnie powstaje on w momencie połączenia się materiału genetycznego obu ludzkich komórek rozrodczych w nowy, niepowtarzalny zapis planu budowy i funkcjonowania nowego organizmu. Zastanawiające zatem jest jakieś dziwne, zawstydzone milczenie, lękliwość, mówienie półgębkiem o tych sprawach przez przedstawicieli medycyny szeroko pojętej, medycyny, jako wiedzy o biologii bytowania ludzkiego, bytowania w zdrowiu i chorobie, wówczas, gdy krzykliwi przedstawiciele `nowoczesnego' porządku moralnego mówią, że człowiekiem stajemy się od 6, 12, 20, 30 lub któregoś tam tygodnia naszego życia prenatalnego, lub w ogóle dopiero po narodzeniu, a może dopiero wtedy, gdy pozwoli nam na to jedyna słuszna opinia mediów?"
prof. MARIAN STANISŁAW GABRYŚ, Życie i płodność, 1/2007
Marian Stanisław Gabryś, profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu. Kierownik I Katedry i Kliniki Ginekologii i Położnictwa. Specjalizuje się w tematyce patologii ciąży i onkologii ginekologicznej.
http://www.szansaspotkania.net/index.php?pageid=107 31

"Badania biologów, embriologów i genetyków wskazują jednoznacznie, że życie ludzkie zaczyna się od połączenia plemnika (należącego do ciała ojca) i komórki jajowej (należącej do matki) - a tym samym od połączenia się materiału genetycznego obu ludzkich komórek rozrodczych. Kościół Katolicki przyjmuje pogląd współczesnej nauki.
Istota ludzka od momentu poczęcia jest całkowicie integralna. Nie trzeba jej niczego dodawać. `Potrzebny jest jej tylko czas, tlen i pokarm. Nie jest częścią ciała matki, zachowuje całkowitą odrębność, np. może być innej płci, mieć inną grupę krwi, kolor oczu itd. Potrzebuje także bezpiecznego schronienia w łonie matki. Jeśli pozwolimy jej rozwijać się, szybko urośnie. Wiemy, jak będzie przebiegać jej rozwój, gdyż każdy człowiek przechodzi taki sam szlak rozwojowy, charakterystyczny dla swojego gatunku. Jest całkowicie i ostatecznie zaprogramowana, a rozwija się sama z siebie, dzięki samosterującym procesom wzrostu i rozwoju. Fakt, że na tym etapie rozwoju istota ludzka jest jeszcze taka mała, o niczym nie świadczy. Nasze oczy nie są na tyle precyzyjnym narzędziem badawczym, aby dokonywać oceny, która byłaby wystarczająca dla współczesnej wiedzy'1.
Fakty te nie są kwestią wiary, ale nauki. Nowoczesne myślenie o człowieku polega na założeniu, że nie jest on istotą od początku dojrzałą i niezmienną, ale dynamiczną, ewoluującą i rozwijającą się. Dlatego też wszystkie cechy przynależne gatunkowi ludzkiemu nie są od razu ani widoczne ani w pełni dojrzałe, ale stają się coraz bardziej wyraźne na drodze stopniowego rozwoju. Psychologia rozwojowa i pedagogika nauczyły nas, że każda z funkcji człowieka rozwija się w odpowiednim czasie - powoli uczymy się np. mowy, wykształcają się w nas sprawności manualne, rozwija się zdolność rozpoznawania dobra i zła. Nawet religijność zanim osiągnie dojrzałość przechodzi przez wiele etapów swego rozwoju. Brak świadomości, że istnieje etapowość rozwoju człowieka ma zasadniczy wpływ na interpretację najwcześniejszych faz życia, w których także występują dynamiczne procesy rozwojowe."
opr. Ksawery Knotz
1Ewa Kowalewska, Wybierz życie, edycja świętego Pawła 2004, s. 8-9.
http://szansaspotkania.net/index.php?pageid=9704

c.d.n.

c.d.

Oto wypowiedzi o początku życia człowieka
wybitnych polskich naukowców lekarzy.

prof. dr hab. n. med. Bogdan Chazan specjalista krajowy w dziedzinie położnictwa i ginekologii, kierownik Kliniki Ginekologii i Położnictwa Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie

Zapłodnienie, czyli połączenie dwóch ludzkich komórek rozrodczych - męskiej (plemnika) i żeńskiej (jaja) prowadzi do powstania nowego organizmu, który jakkolwiek niezależny biologicznie, to jednak zdolny będzie do samodzielnego życia poza organizmem matki dopiero po dziewięciu miesiącach.
Komórkę jajową od momentu zapłodnienia nazywamy zarodkiem, później, po ośmiu tygodniach płodem, ale nie ulega wątpliwości, że jest to człowiek, mający określony genom, czyli kompletny zestaw chromosomów i genów. Geny te, a raczej ich zespoły wraz ze środowiskiem zewnętrznym, wpływają na cechy fizyczne człowieka między innymi podatność na choroby, na charakterystykę umysłu. Od samego początku zapłodniona komórka jajowa zawiera niepowtarzalny, właściwy tylko temu człowiekowi zestaw cech.
Genom jest biologiczną podstawą ludzkiego ciała. Jednak lepsze zrozumienie struktury naszego istnienia możliwe jest wówczas, kiedy weźmiemy pod uwagę złożoność jedności ducha i ciała.
W codziennej pracy napotykamy na problemy medyczne, etyczne i prawne dotyczące zdrowia i życia matki i jej dziecka. Współczesna technika umożliwia lekarzowi i rodzicom obserwację, nawet wielowymiarową, ich dziecka.
Przyjęło się ostatnio w położnictwie używać określeń "płód jako pacjent" czy "medycyna płodu". Widać, że bierze się pod uwagę autonomię nienarodzonego dziecka. Czy w wystarczającym stopniu?
Fakt, że dziecko przed urodzeniem przez wiele miesięcy nie jest zdolne do życia poza ciałem matki nie oznacza, że matka może swobodnie decydować o jego losach. Nie każde działanie medyczne w odniesieniu do człowieka dojrzałego jest uzasadnione moralnie. Podobne zastrzeżenia muszą odnosić się do ludzkiego embrionu czy płodu - jest on bowiem bytem ludzkim, posiada wartości ludzkiej osoby.
Konsekwencją nieuniknionych przemyśleń dotyczących tych spraw jest ocena praktyk tzw. rozrodu wspomaganego, jest zrozumienie przeżyć kobiety i jej męża tracących dziecko w rezultacie samoistnego poronienia. W kontaktach z naszymi pacjentami rzadziej posługujemy się fachowymi określeniami: "zarodek" czy "płód". Mówimy o dziecku. Nie powinniśmy zapomnieć o wynikających z tego konsekwencjach.

prof. dr hab. med. Włodzimierz Fijałkowski ginekolog położnik

Badania anatoma z Getyngi, prof. med. Ericha Blechschmidta, zdezaktualizowały definitywnie XIX-wieczną teorię Ernesta Haeckla, który zresztą wyciągał wnioski dotyczące człowieka z badań przeprowadzanych na psach. Obserwacje Blechschmidta wykazały, że odrębność organizmu ludzkiego rozstrzyga się na samym początku rozwoju indywidualnego, już w chwili zapłodnienia. Zachowanie indywidualności wiąże się z ciągłością swoiście ukierunkowanego metabolizmu. W całym okresie rozwojowym organizm stara się pozostać tym, czym był od momentu zapłodnienia. Jest to zasada zachowania indywidualności odrębnej i niepowtarzalnej. Wszelkie stadia rozwojowe człowieka są zmiennym obrazem niezmiennej ludzkiej istoty z jej charakterystycznymi, ludzkimi funkcjami. Innymi słowy - człowiek podczas całej swej ontogenezy, to jest od poczęcia do urodzenia się, JEST człowiekiem, nie zaś staje się nim po jakimś czasie.

prof. dr hab. n. med. Paweł Januszewicz dyrektor naczelny Instytutu "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie

Początek życia człowieka to połączenie dwóch komórek: komórki jajowej kobiety i plemnika mężczyzny. Od tego momentu rozpoczyna się tajemniczy nawet dla lekarzy i naukowców proces formowania tkanek i narządów, który, jak wiadomo, trwa 9 miesięcy, po czym następuje poród dziecka. Jego rozwój i wzrastanie do czasu osiągnięcia pełnej dojrzałości trwa, jak wiadomo, mniej więcej 18-20 lat. Przypominam te proste prawdy po to, aby podkreślić fakt, iż od momentu zapłodnienia do czasu wejścia w wiek dojrzały upływa pewien czas - i ten właśnie mijający czas jest czymś, na co pragnąłbym zwrócić Państwa uwagę. Ktoś, kto neguje fakt, iż zarodek jest człowiekiem, neguje fakt istnienia czasu! Sześciotygodniowy płód jest człowiekiem, który w danym czasie osiągnął taki, a nie inny stopień swojego rozwoju. Ponieważ nikt z nas nie może wpłynąć na upływ czasu, tak samo nikt z nas nie może wpłynąć na rozwój człowieka... Pamiętamy słowa naszego Papieża: "Życie zawsze jest dobrem!"

prof. zw. dr hab. med. Rudolf Klimek członek Królewskiego Towarzystwa Lekarskiego w Londynie i Światowej Akademii Literatury, kierownik Katedry i Kliniki Endokrynologii i Płodności UJ

Człowiek od swego poczęcia aż do śmierci jest niepodzielnym bytem duchowo-psycho-emocjonalno-biologicznym o niepowtarzalnej tożsamości, któremu życie jest przekazane jako alternatywa śmierci wielu niezespolonych w zygotę komórek rozrodczych. (...) Niepowtarzalna tożsamość każdego człowieka realizuje się w momencie zapłodnienia i inną już być nie może. Znając rodziców możemy jedynie określić tożsamość matematyczną potomstwa jako zakres możliwych indywidualnych tożsamości ich dzieci, ponieważ każda komórka rozrodcza jest niepowtarzalna, chociaż jest częścią składową ojca lub matki. Tym właśnie różni się zapłodnienie człowieka od świata zwierzęcego, że na tożsamość dziecka bezpośredni wpływ mają też duchowo-emocjonalne stany rodziców, poczynając od ich wpływu na wybór miejsca i momentu współżycia seksualnego (czy jego zaniechania) a kończąc na dwóch łączących się w zygotę komórkach rozrodczych (jajo i plemnik).

doc. dr hab. n. med. Barbara Kowalewska-Kantecka kierownik Pediatrycznej Kliniki Jednego Dnia Instytutu Matki i Dziecka

Wydaje mi się, że u podstaw sporu o początek życia ludzkiego leży niezrozumienie znaczenia słów "życie" i "samodzielność". Powszechna świadomość faktu, że płód ludzki w pierwszych kilkunastu tygodniach życia wewnątrzłonowego jest całkowicie niezdolny do samodzielnego życia zdaje się wyjaśniać postawy ludzi, którzy mieszają początek życia ze zdolnością do jego samodzielnego kontynuowania. To właśnie taka postawa prowadzi do zbliżenia poglądów z grupą zwolenników eutanazji, która również odmawia prawa do życia ludziom niesamodzielnym z racji choroby lub starości. Jedyna różnica polega na tym, że nie negują oni życia osoby niepełnosprawnej umysłowo lub fizycznie, tak jak negowane jest życie płodu jako osoby.
Pracuję od bardzo wielu lat jako lekarz dzieci, w większości zajmując się noworodkami (często przedwcześnie urodzonymi) i niemowlętami. Miałam więc i mam nadal szczęście obserwować każdego dnia rozwój tj. wzrastanie i doskonalenie funkcji narządowych moich małych pacjentów. Najmniejszy z nich ważył tylko 630 g - w tej chwili ma 8 lat, chodzi do szkoły, rozwija się prawidłowo. Widziałam wiele obrazów ultrasonograficznych dzieci w łonach ich matek, między innymi zabawy i przytulanie się do siebie bliźniąt jednojajowych. Zaprzeczanie prawa płodu do bycia jednostką ludzką jest anarchronizmem. Współczesna medycyna - ściśle perinatologia - przyznała nawet prawo płodowi ludzkiemu do bycia pacjentem - od prac F. Manninga w latach 80.

c.d.n.

c.d.

dr n. med. Antoni Marcinek dyrektor Szpitala Położniczo-Ginekologicznego im. R. Czerwiakowskiego w Krakowie, specjalista regionalny do spraw położnictwa i ginekologii województwa małopolskiego

Połączenie komórki jajowej i plemnika, czyli gamety matczynej i ojcowskiej daje początek odrębnemu życiu. W wyniku zapłodnienia powstaje w pełni genetycznie uformowany nowy człowiek, którego rozwój dokonuje się w czasie życia ludzkiego. Tak więc embrion, płód, noworodek, niemowlę, dziecko, dorosły, starzec to określenia poszczególnych biologicznych etapów rozwoju zawsze tego samego człowieka.

prof. dr hab. Alina T. Midro kierownik Zakładu Genetyki Klinicznej Akademii Medycznej w Białymstoku

Życia indywidualnego człowieka nie można rozpatrywać bez programu jego budowy i rozwoju zapisanego w sposobie ułożenia poszczególnych elementów (nukleotydów) w kwasie dezoksyrybonukleinowym (DNA) tworzącym kod genetyczny. Odczyt kodu genetycznego rozpoczyna się z chwilą wniknięcia ojcowskiego plemnika do matczynej komórki jajowej. W określony sposób poszczególne partie informacyjnego DNA włączają się i wyłączają, decydując o przebiegu życia, jego wyglądzie, jego intelekcie i zachowaniu. O tym, jak będzie wykorzystany potencjał człowieka zapisany w DNA decyduje też środowisko wewnętrzne, jakim jest podaż elementów do budowy i funkcji organizmu oraz środowisko zewnętrzne kształtujące rozwój fizyczny, psychiczny i duchowy człowieka. Urodzenie się pierwszego dziecka z probówki w wyniku pozaustrojowego połączenia ludzkiej komórki jajowej z ludzkim plemnikiem dostarczyło ważkiego argumentu eksperymentalnego, że początek życia człowieka rozpoczyna się od tego procesu połączenia dwóch komórek rodzicielskich.
Życie pojedynczego człowieka w rozumieniu genetyka można definiować jako czas funkcjonowania zapisów DNA od momentu poczęcia do śmierci. Zapis wykazuje duże podobieństwo do zapisu innych ludzi, a w około 5 proc. zawiera ich cechy indywidualne. Maszyneria działania i odczytu kodu genetycznego może się psuć. Powstałe błędy w zapisie ujawniają się potem w określonych warunkach występowaniem wad różnych narządów, nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu, nierzadko odmiennym rozwojem psychicznym. Mimo błędów w zapisie kodu genetycznego, będących źródłem cierpienia osób dotkniętych tymi błędami i ich rodziców, nadal zapis genetyczny dotyczy człowieka.

prof. zw. dr hab. n. med., dr h. c. Radzisław Sikorski kierownik Kliniki Ginekologii Akademii Medycznej w Lublinie

Moment poczęcia początkiem życia ludzkiego. Moment poczęcia, czasami upragniony, po latach leczenia, wahań, depresji. Już jest... Wreszcie jest... Cała rodzina drży o to małe, jeszcze nie narodzone, a tak bardzo obecne. A niekiedy... już... jak to się stało? Przecież nasze plany ulegają rujnacji. Jak mogliśmy? Lub też... i co powiedzą rodzice? Panna z dzieckiem? Czy on zechce się ożenić? Albo... Czy wytrzymam zdrowotnie? Czy zdołam donosić ciążę? Czy podołam obowiązkom matki, żony, zawodowym? Jakże brzydko będę wyglądała...!
Cały splot emocji, oczekiwań, obaw i radości z niczym nieporównywalnej, złego samopoczucia, dolegliwości, niekiedy konieczności hospitalizacji.
Jeszcze nie przyszło na świat, a już zmienia świat swoich rodziców, dziadków, całej rodzinie. Już wymagające...
A później w rozwijającej się ciąży przychodzi uspokojenie. Staję się matką... Stajemy się rodzicami... Tylko żeby było zdrowe... Żeby poród odbył się szczęśliwie...
Lekarz zwraca głównie uwagę na somatyczne aspekty ciąży. Czy nie powinien w większej mierze uwzględnić psychiki rodziców? Czy nie powinien podążyć śladami sławnego położnika Döderkina: "trzeba widzieć także drugi koniec łóżka porodowego"?

prof. dr hab. Bolesław Suszka biolog, pracownik naukowy PAN

(...) Po zapłodnieniu, to jest zespoleniu się jądra komórki jajowej z jądrem plemnika (co następuje w jajowodzie, blisko jego ujścia od strony jajnika), powstaje całkowicie nowa, odbiegająca od genotypów rodzicielskich, odrębna jakość genetyczna - nowa osoba ludzka. Zestaw jej genów w komórkach somatycznych nie ulegnie już zmianie do końca życia. Postać zapłodnionego jaja żeńska komórka rozrodcza zachowuje przez bardzo krótki okres, trwający do chwili zainicjowania pierwszego podziału. Podczas kilkudniowej wędrówki jajowodem w kierunku macicy następują kolejne podziały. Nie mamy już więc do czynienia z jajem, nawet zapłodnionym, lecz z człowiekiem w najwcześniejszej fazie rozwoju.
(...) Pierwszy podział po zespoleniu się obydwu komórek rozrodczych, męskiej i żeńskiej, wyznacza początek życia człowieka - zwany poczęciem.

dr hab. n. med. Zbigniew Szymański pracownik naukowy Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, prof. nadzw. Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie

Połączenie się rodzicielskich komórek rozrodczych wyzwala eksplozję życia nowej istoty ludzkiej. Jednocześnie otrzymuje ona swoje cechy dziedziczne, przekazywane od ojca przez plemnik, a od matki przez komórkę jajową. Już od momentu poczęcia w jednokomórkowej zygocie są obecne wszystkie cechy dziedziczne człowieka, chociaż będą się one objawiały w ciągu całego życia. Wzbudzenie życia ludzkiego wiąże się więc z przekazaniem pełni człowieczeństwa.

prof. dr hab. n. med. Mieczysław Ujec ginekolog-położnik, emerytowany profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu

Początkiem życia człowieka jest zapłodnienie, w czasie którego jądro komórki rozrodczej ojca łączy się z jądrem komórki jajowej matki. Zapłodniona komórka jajowa, czyli zygota, zawiera już wszystkie cechy przekazane nowemu istnieniu ludzkiemu od obu rodziców. Cechy te znajdują się w 23 parach chromosomów, w których zawarte są nośniki cech dziedzicznych, czyli geny. Poczęty syn lub córka otrzymuje cechy obu rodziców, ale jest zarazem jedynym i niepowtarzalnym nowym organizmem ludzkim. Połączenie się jąder komórek rozrodczych rodziców determinuje płeć i jest sygnałem do rozpoczęcia dynamicznego rozwoju - aż do powstania całkowicie uformowanego organizmu dziecka zdolnego do samodzielnego życia. Powstały w czasie poczęcia zarodek ludzki jest więc od początku człowiekiem, ponieważ otrzymał od rodziców zawarte w chromosomach cechy genetyczne, determinujące cechy specyficzne ludzkie.
http://www.dz.krakow.oaza.pl/prolife/77-fakt-medyczny,-naukowy,-niepodw azalny.html

c.d.n.

c.d.

WYPOWIEDZI NAUKOWCÓW, LEKARZY O POCZĄTKACH ŻYCIA CZŁOWIEKA

G.L. Flanagan: "Dziecko rozpoczyna życie jako pojedyncza komórka, mniejsza od kropki na końcu tego zdania [... ]. Po połączeniu jądra plemnika z jądrem jaja rozpoczyna się konfrontacja informacji genowych [... ]. Zostają zdeterminowane m.in. płeć, kolor oczu, włosów i skóry, rysy twarzy, budowa ciała, tendencja do wysokiego lub niskiego wzrostu, krzepkie zdrowie lub skłonność do pewnych chorób [... ]. W czwartym tygodniu dziecko mierzy już ponad pół centymetra. Ma główkę, tułów i zawiązki górnych kończyn. Przy końcu pierwszego miesiąca cały zarodek jest już ukształtowany, posiada głowę z zawiązkami oczu, uszu, ust. Mózg [... ] wykazuje wyraźnie specyficzne cechy ludzkie. Istnieją już pierwotne nerki, wątroba, przewód pokarmowy [... ], naczynia krwionośne i serce.
(G. L. Flanagan, Dziewięć pierwszych miesięcy życia,
Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich,
Warszawa 1973, s. 19)

* * *
prof. dr med. J. Lejeune (kierownik Katedry Genetyki na Uniwersytecie im. R. Descartesa w Paryżu): "Dzięki nadzwyczajnemu postępowi techniki wtargnęliśmy do prywatnego życia płodu [... ]. Przyjęcie za pewnik faktu, że po zapłodnieniu powstała nowa istota ludzka, nie jest już sprawą upodobań czy opinii. Ludzka natura tej istoty od chwili poczęcia do starości nie jest metafizycznym twierdzeniem, z którym można się spierać, ale zwykłym faktem doświadczalnym".
(cyt. za: miesięcznik "Wiedza i Życie" 1986, nr 11, s. 8)
prof. dr hab. med. R. Klimek (dyrektor Instytutu Ginekologii i Położnictwa AM w Krakowie, członek Komitetu Naukowego Światowej Federacji Ginekologów):
"Żywot człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia, tj. zapłodnienia, i kończy się w momencie śmierci".
(R. Klimek, F. Palowski, Przyszłość i medycyna,
czyli rozmowy o życiu, PWN, Warszawa-Kraków 1988, s. 259)

* * *

prof. dr hab. med. K. Bożkowa (dyrektor Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie): "Rozwój dziecka zaczyna się nie w chwili jego urodzenia, lecz w momencie poczęcia".
(Zdrowie rodziny, pod red. prof. dr. hab. med. K. Bożkowej i dr med. A. Sitko,
PZWL, Warszawa 1983, s. 35)

* * *

prof. dr hab. n. med. J. Roszkowski (członek i współzalożyciel Międzynarodowego Towarzystwa Ginekologicznego, członek Rady
Naukowej Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie): "Życie człowieka nie zaczyna się z chwilą narodzin, ale od momentu poczęcia".
(cyt. za: miesięcznik "Pielęgniarka i Położna",
nr 12/1988, s. 15)

* * *

"Komórkę jajową od momentu zapłodnienia nazywamy zarodkiem, ale nie ulega wątpliwości, że jest to człowiek".
prof. dr hab. med. B. Chazan, specjalista krajowy
w dziedzinie położnictwa i ginekologii

* * *

"Koniec XIX i wiek XX dzięki eksplozji rozwoju nauk biologicznych oraz postępowi techniki umożliwiły badania nad mechanizmami zmian zachodzących w ludzkim ustroju, które prowadzą do zapoczątkowania nowego życia. Badania te udowodniły bez żadnych wątpliwości, że rozwój człowieka jest procesem ciągłym od poczęcia aż do śmierci".
prof. dr hab. med. M. Rybakowa,
Komitet Rozwoju Człowieka Wydziału Nauk Medycznych
Polskiej Akademii Nauk Warszawa - Kraków

* * *

"Po zapłodnieniu, to jest zespoleniu się jądra komórki jajowej z jądrem plemnika (co następuje w jajowodzie, blisko jego ujścia od strony jajnika), powstaje całkowicie nowa, odbiegająca od genotypów rodzicielskich, odrębna jakość genetyczna - nowa osoba ludzka. Zestaw jej genów w komórkach somatycznych nie ulegnie już zmianie do końca życia".
prof. dr hab. B. Suszka, biolog, pracownik naukowy PAN

* * *

"Połączenie komórki jajowej i plemnika, czyli gamety matczynej i ojcowskiej, daje początek odrębnemu życiu. W wyniku zapłodnienia powstaje w pełni genetycznie uformowany nowy człowiek, którego rozwój dokonuje się w czasie życia ludzkiego. Tak więc embrion, płód, noworodek, niemowlę, dziecko, dorosły, starzec to określenia poszczególnych etapów rozwoju zawsze tego samego człowieka".
dr n. med. A. Marcinek, dyrektor Szpitala
Położniczo-Ginekologicznego im. R. Czerwiakowskiego
w Krakowie, specjalista regionalny do spraw położnictwa
i ginekologii województwa małopolskiego

http://www.wychowawca.pl/miesiecznik_nowy/2006/03-2 006/04.htm


nauka o tym od kiedy zaczyna się człowiek:

"Kiedy zaczyna się człowiek?
Co mówią naukowcy:
Barbara i Jack Willke - lekarze, światowej sławy eksperci z dziedziny ludzkiej seksualności i rozrodczości:
Cała współczesna wiedza medyczna wyraźnie mówi, że życie ludzkie rozpoczyna się z chwilą zapłodnienia. W tym momencie pojawia się cały człowiek z pełną informacją genetyczną (46 chromosomów) decydującą o płci i wszelkich indywidualnych cechach człowieka. Nic więcej nie zostanie potem dodane oprócz tlenu i pokarmu. Ten poczęty człowiek jest uzależniony od swej matki w zakresie schronienia i odżywiania, lecz pod każdym innym względem jest całkowicie nowy, różny, unikalny i niezależny.
Dr Bernard Nathanson[1] :
W roku 1973, gdy przyjąłem to stanowisko[2] , otrzymaliśmy nową, wspaniałą aparaturę badawczą, którą obecnie codziennie używamy do badania płodu, do stwierdzenia stanu jego zdrowia. Przekonałem się wówczas, że to co mieści się w macicy, jest pełnowartościową istotą ludzką. Powołuję się tutaj na takie techniki, jak: ultradźwięki, badania wód płodowych i elektroniczne pomiary serca za pomocą światła. Sądzę, że zezwolenie na przerwanie ciąży oznacza planowe niszczenie czegoś, co z całą pewnością jest życiem człowieka. Sądzę także, że jest to nie dający się niczym usprawiedliwić akt barbarzyństwa. Trzeba przyznać, że niechciana ciąża stanowi trudny dylemat. Ale szukanie rozwiązania w umyślnym, aktywnym niszczeniu, oznaczałoby odrzucenie wielkiej kreatywności (twórczości) ludzkiego rozumu i, co gorsza, oznaczałoby kapitulację społecznej aktywności przed daniem pozytywnej odpowiedzi na trudne problemy socjalne. Haniebne przyjęcie wyższości siły nad racją. Jako naukowiec wiem - nie sądzę, lecz wiem - że życie człowieka zaczyna się od poczęcia.[3]"

[1]Dr Bernard Nathanson był przez 10 lat dyrektorem kliniki `Centrum zdrowia, rozrodczości i seksu' Wbrew swojej nazwie była największą na świecie kliniką wykonującą zabiegi przerywania ciąży. W czasie, gdy był dyrektorem kliniki, przeprowadzono w niej 60 tys. zabiegów przerywania ciąży. Sam, w ramach prywatnej praktyki, wykonał 15 tys. dalszych zabiegów. Był również jednym z założycieli NARAL (National Association for Repeal of Abortion Law - Narodowego Związku na rzecz zniesienia Ustawy o Aborcji), przekształconego później w Ligę działającą na rzecz prawa do Aborcji (Abortion Rights Action League). Po dwóch latach Liga doprowadziła do prawnego uznania aborcji w stanie Nowy Jork, a po kolejnych trzech - przekonała Sąd Najwyższy do zalegalizowania aborcji we wszystkich stanach. Dr B. Nathanson do zmiany stanowiska nie doszedł na drodze światopoglądowej, ale wyłącznie naukowej. Dzisiaj jest aktywnym uczestnikiem ruchu PRO-LIFE (Za Życiem).
[2]Dyrektora oddziału położniczego w Nowym Jorku, który był największym oddziałem położniczym w mieście i częścią Columbia-University-medical-School.
[3]Fragment przemówienia wygłoszonego w Dublinie (Irlandia) w 1982 r., przed referendum dotyczącym wprowadzenia do konstytucji zasady nienaruszalności prawa do życia. W trakcie referendum 2/3 Irlandczyków opowiedziało się za tą zasadą.

http://biblia_i_maryja.webpark.pl/swiatowa-modlitwa -rozancowa-1.htm

c.d.

prof. dr hab. n. med. A. Blaim Akademia Medyczna w Warszawie:
"Biomedyczne problemy rozwoju dziecka(...). Bardzo ogólnie można by wyróżnić w ciągu życia jednostki dwa okresy: życie wewnątrzłonowe i pozałonowe (...).
W okresie życia wewnątrzłonowego dochodzi do ukształtowania się podstawowej budowy i czynności organizmu ludzkiego. Przebieg wzrostu i rozwoju wewnątrzłonowego ma decydujące znaczenie dla dalszego biegu życia jednostki. W tym okresie można wyróżnić trzy fazy rozwoju: 1) początkową, zwaną fazą zygoty - pierwsze dwa tygodnie od zapłodnienia do zagnieżdżenia się jaja płodowego (...).

(cyt. za: Rodzina i dziecko, red. M. Ziemska, PWN, Warszawa 1986, s. 77)

prof. dr hab. n. med. K. Bożkowa dyrektor Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie:

"Rozwój dziecka zaczyna się nie w chwili jego urodzenia, lecz w momencie poczęcia".

(cyt. za: Zdrowie rodziny, red. K. Bożkowa, A. Sitko, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1983, s. 35)

prof. W. Bowes, Uniwersytet Colorado, USA:

"Początek życia ludzkiego? - Poczęcie".

(cyt. za: J. C. Willke, Why can't we love them both?, Hayes Publishing Company, Inc., Cincinnati 1997, s. 72)

dr med. J. Deszczowa:

"Życie człowieka zaczyna się w momencie poczęcia - to fakt naukowy, niepodważalny - tak więc każdy myśląc logicznie i konsekwentnie, obojętnie jaki wyznaje światopogląd, uzna przerwanie ciąży za zabójstwo człowieka".
(cyt. za: Depesza z 18 listopada 1990 r., s. 9)

prof. dr med. P. F. Freybergh, przewodniczący Międzynarodowego Towarzystwa Psychologii Prenatalnej:

"Celem psychologii prenatalnej jest przede wszystkim zmiana całego dotychczasowego nastawienia do ciąży i do dziecka w łonie matki, które jest od pierwszych chwil swego istnienia konkretną osobą, nową osobowością. W życiu płodowym ma miejsce taka sama sytuacja uczenia się, zdobywania doświadczenia jak w życiu poza łonem matki. Człowiek, a więc płód ludzki, są całościami niepodzielnymi".

(cyt. za: Dziennik Polski z 4 lutego 1987, s. 1)

prof. H. Gordon, Klinika Mayo, USA:

"Jest ustalonym faktem, że ludzkie życie zaczyna się w momencie poczęcia".

(cyt. za: J. C. Willke, Why can't we love them both?, Hayes Publishing Company, Inc., Cincinnati 1997, s. 73)

prof. dr n. med. J. Lejeune kierownik Katedry Genetyki na Uniwersytecie im. R. Descartesa w Paryżu:

"Dzięki nadzwyczajnemu postępowi techniki wtargnęliśmy do prywatnego życia płodu (...). Przyjęcie za pewnik faktu, że po zapłodnieniu powstała nowa istota ludzka nie jest już sprawą upodobań czy opinii. Ludzka natura tej istoty od chwili poczęcia do starości nie jest metafizycznym twierdzeniem, z którym można się spierać, ale zwykłym faktem doświadczalnym".

(cyt. za: Wiedza i życie, nr 11/1986, s. 8)

prof. dr hab. n. med. R. Klimek, dyrektor Instytutu Ginekologii i Położnictwa AM w Krakowie, członek Komitetu Naukowego Światowej Federacji Ginekologów, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego:

"Żywot człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia, tj. zapłodnienia i kończy się w momencie śmierci".

(cyt. za: R. Klimek, F. Palowski, Przyszłość i medycyna, czyli rozmowy o życiu, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Kraków 1988, s. 259)

prof. M. Matthews-Roth, Uniwersytet Harwarda, USA:

"Z naukowego punktu widzenia poprawne jest stwierdzenie, iż pojedyncze ludzkie życie zaczyna się w momencie poczęcia".

(cyt. za: J. C. Willke, Why can't we love them both?, Hayes Publishing Company, Inc., Cincinnati 1997, s. 73)

prof. dr hab. n. med. R. Michałowicz i dr n. hum. J. Ślenzak:

"... rozwój jest procesem ciągłym od chwili poczęcia dziecka do jego dojrzałości".

(cyt. za: R. Michałowicz, J. Ślenzak, Choroby układu nerwowego dzieci i młodzieży, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1985, s. 21)

prof. dr hab. n. med. T. Pisarski, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego:

"Rozwój człowieka dzielimy na dwie fazy ze względu na środowisko, w którym ten rozwój przebiega...

Faza pierwsza - płodowa, trwa od momentu zapłodnienia do urodzenia. Przebiega w środowisku, którym jest organizm matki...

Faza druga życia organizmu rozpoczyna się po opuszczeniu środowiska, jakim jest ustrój matki, i trwa do śmierci".

(cyt. za: Położnictwo i ginekologia, red. T. Pisarski, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1987, s. 79)

prof. dr hab. n. med. J. Roszkowski, członek-współzałożyciel Międzynarodowego Towarzystwa Ginekologicznego, członek Rady Naukowej Instytutu Matki i Dziecka:

"Życie człowieka nie zaczyna się z chwilą narodzin, ale od momentu poczęcia".
(cyt. za: Pielęgniarka i położna, nr 12/1988, s. 15)

dr W. Maksymowicz, minister zdrowia i opieki społecznej:
"Czy nam się to podoba, czy nie, to z punktu widzenia biologii jesteśmy ludźmi od momentu poczęcia".

(cyt. za: Gazeta Polska, 12 XI 1997, s. 4)

wg Twojej teorii przeszczepy też powinny być zakazane,bo zabierając organy jednym wszczepia się drugim..

Bóg nigdy na nikogo się nie obraża, nie jest zły, jest Mu natomiast przykro gdy człowiek grzeszy - por.:

Iz 49,15:
"Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała,
Ja nie zapomnę o tobie."


Iz 54,10: "Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą."

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych z 1948r.
Art. 3.
Każdy człowiek ma prawo do życia ...

Konstytucja RP
Art.38
Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.

Konwencja o Prawach Dziecka uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1989r.
Preambuła
„dziecko, z uwagi na swoją niedojrzałość fizyczną oraz umysłową, wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed, jak i po urodzeniu”
art.1
"dziecko oznacza każdą istotę ludzką w wieku poniżej osiemnastu lat
art.6
"każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia"

(warto też przeczytać Art. 157 Kodeksu Karnego)

kochana, z pelnym szacunkiem co do twoich pogladow, ale tu wlasnie jest problem ze to nie kosciol sobie wymysla i straszy lecz interpretuje nauke jaka zostala przekazana nam wszystkim przez Chrystusa, wiec to my mamy sie podporzadkowac slowom Boga a nie nasze widzimisie Bogu. proponuje czytanie pisma sw. i modlitwy a zobaczysz ze zrozumiesz to wpelni. serdecznie pozdrawiam
z Bogiem

do tomasza:

nauka Chrystusa zawarta w Pismie św.została dana K-łowi a więc to on i tylko on ma prawo ją interpretować

a gdyby twoje dziecko otrzymane metodą stricte święcką/ nie uznajesz chwilowo Boga, ale zawsze poki się żyje można do wiary w Niego wrócić/ okazało się dzieckiem bez uczuć, bez miłości w sercu do ciebie i ludzi? A gdyby urodziło się bez duszy która ma udział w życiu wiecznym? Ponieważ rodząc się w naturalnym akcie miłości matki i ojca, taka duszyczka otrzymuje tchnienie Bożej miłości i znajomości wstępnej Ojca Przedwiecznego. Czy też mimo ,że chwilowo jesteś daleko od Boga, ale jesteś dzieckiem Bożym i On cię szuka i znajdzie kiedyś; czy chciałąbyś jednak, by twoje dziecko urodziło się bez duszy na życie wieczne, skazane tylko na cielesność? Zastanów się, bo kiedyś będziesz o tym bez przerwy myśleć patrząc na to dziecko.

przy in vitro zmuszamy Boga do stworzenia duszy temu dziecku, wymuszamy to na Bogu, stawiamy się ponad Nim lub na równi z Nim, bo to my chcemy decydować o życiu ludzkim -kolejny argument przeciw in vitro

DOKŁADNIE, bardzo dobrze ująte przez: "michzol"

KKK 2378: "Dziecko nie jest czymś należnym, ale jest darem. "Największym darem małżeństwa" jest osoba ludzka. Dziecko nie może być uważane za przedmiot własności, za coś, do czego prowadziłoby uznanie rzekomego "prawa do dziecka". W tej dziedzinie jedynie dziecko posiada prawdziwe prawa: prawo, by "być owocem właściwego aktu miłości małżeńskiej rodziców i jako osoba od chwili swego poczęcia mająca również prawo do szacunku".

Boga do niczego nie zmusisz. In vitro też może się nie udać.
Tak na prawdę, przy uznaniu całej przedstawionej tu argumentacji teoretycznej, muszę powiedzieć, że Bóg wyjątkowo pięknie obdarzył mnie w sposób naturalny. Dlatego moje sumienie nie pozwala mi ustawowo zabronić in vitro, oczywiście w tej najbardziej kosztownej i najmniej prawdopodobnej formie. To samo sumienie podpowiada mi, że najbardziej z tego przywileju będą korzystać ludzie najmniej tego godni. Ale są też np. przypadki utraty jajowodów w wyniku interwencji medycyny...
Przy całym przekonaniu o niegodności metody nie umiem jednoznacznie powiedzieć "nie".