– W hospicjum zobaczyłem Boga. Był obecny w tej wspaniałej kobiecie, która pierwszy raz od dawna mogła w pełni uczestniczyć we Mszy św. – mówi pan Czarek, wolontariusz hospicyjny.
Ojcowskie relacje z córką, z dziećmi, to nie perfekcyjny kalendarz z pokolorowanymi na różowo ważnymi datami.
Jedni mają już za sobą jubileusze, drudzy są dopiero na początku drogi lub się do niej przygotowują. Bez względu na staż, by być szczęśliwą parą, muszą się natrudzić.
Przez ponad rok Filipa starali się obudzić lekarze, rehabilitanci i cała rzesza ludzi: kolegów z klasy, sąsiadów, obcych i znajomych. Nadzieja, która ich pchała do działania, nie zawiodła.
Po co komuś, kto ma swoją pracę i wiele obowiązków, studiowanie teologii? Z Tomaszem Szymletem, 36-letnim studentem drugiego (już) roku teologii i ks. Andrzejem Dragułą, dyrektorem Instytutu Filozoficzno-Teologicznego im. Edyty Stein rozmawia Krzysztof Król.
I co, drodzy rodzice? Cieszycie się kolejnym rokiem szkolnym? Ja bardzo.
Trema i adrenalina są mi bardzo potrzebne, bo one mnie mobilizują - mówi Hubert Mazan.
Maryja pierników nie piekła, kolęd nikogo nie uczyła ani kalendarza nie wydziergała. Czekała na Dzieciątko w ciszy, radości i modlitwie.
Żadna rodzina nie rodzi się perfekcyjna i doskonała. Nie traćmy nigdy nadziei z powodu naszych ograniczeń.
– Po to prowadzimy te warsztaty, aby ludzie zrozumieli, że osoby niepełnosprawne intelektualnie też żyją wśród nas i nie należy ich spychać na margines – mówi Sylwia Dolega, zastępca kierownika ośrodka w Elblągu.