– Do naszego przedszkola zapisujemy rodziców, a nie dzieci – mówi Bożena Szulik, dyrektor placówki. Dlaczego? Bo oni są pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami.
Co sprawia, że młodzi ludzie, których rówieśnicy słuchają raczej hip-hopu niż chorału, chcą odkrywać świat elitarnej sztuki? Może kluczowy jest tu fakt, że chóry dziecięce i młodzieżowe to po prostu dobra szkoła życia?
Tadek, Józek, Julek, Wojtek, Andrzej, Mietek, Maciek, Władek, Krysia i Staś – wśród nich jeden szafarz, dwóch księży i biskup – owoce miłości małżeńskiej Emilii i Józefa Słaby z Żeleźnikowej.
Studenckie korporacje. Jest ich w Polsce około dwudziestu. Niewiele w porównaniu z tym, co było przed wojną. Jednak trend na ich odradzanie się jest coraz silniejszy.
Ubrani w jednakowe mundury, z zawiązaną na szyi chustą, dumnie prezentują krzyż z lilijką przypięty do beretu. Na piersi naszyty napis zdradza, że są to skauci św. Bernarda z Clairvaux.
Co jest dziś, zdaniem młodzieży, największym ich problemem? Nie alkohol, nie narkotyki, ale coś zupełnie innego.
O zawierzeniu rodziny i modlitwie o gole Lewego opowiada Maria Stachurska.
O. Stanisław Jarosz, paulin, w rozmowie z Agnieszką Otłowską i ks. Włodzimierzem Piętką proponuje, aby zająć się duszą i zatroszczyć się o drugiego człowieka, zwłaszcza tego najbardziej bezbronnego i jeszcze nienarodzonego, oraz by nieść pomoc tym, którzy dźwigają ciężar winy po grzechu aborcji.
– Od komputera tylko oczy bolą – mówi 11-letni Bartosz.
Publiczne Gimnazjum Katolickie w Opolu przeprowadzało się już trzy razy, ale to nie zraża uczniów, nauczycieli, ani tym bardziej rodziców, chcących z wiarą kształcić swe dzieci.