Rozmnażanie czasu

Co robią wolontariusze w klinice psychiatrycznej?

Zajmujemy się animacją czasu wolnego pacjentów, a tego akurat mają dużo. Naszym zadaniem jest też wsparcie chorych. Organizujemy im różne zajęcia plastyczne, muzyczne, sportowe, czasem ognisko, jeśli mamy taką możliwość, choć i tak prędzej czy później kończy się to na rozmowach. Pacjenci nie chcą już w nic grać, malować czy śpiewać, chcą zwyczajnie pogadać z kimś z zewnątrz, kto nie jest z personelu medycznego. Te rozmowy często są bardziej szczere niż te, które mogą prowadzić ze swoimi bliskimi. Dlatego każdy z wolontariuszy musi przejść najpierw specjalne przygotowanie, by wiedzieć, jak się zachować. Prowadzi je dla nas lekarz psychiatrii. Wielu z nas to studenci psychologii, choć nie tylko, to też ułatwia kontakt z pacjentem, no i my sami systematycznie się szkolimy, dzielimy doświadczeniami, przygotowujemy raporty z naszych wizyt w klinice. To wszystko uczy nas, jak pomagać choremu psychicznie.

Co jest najtrudniejsze w pracy wolontariusza w klinice psychiatrycznej?

Myślę, że specyfika zaburzenia. Na oddziale dla dorosłych to zazwyczaj schizofrenię i choroby afektywne, czyli depresje, zaburzenia dwubiegunowe. Natomiast na oddziale młodzieżowym jest już bardzo różnie. Przebywają tam pacjenci z różnymi zaburzeniami, leczone są wczesne psychozy, nerwice, autyzm. W niektórych przypadkach trudno nawiązać z pacjentem kontakt. My, wolontariusze, przywiązujemy się także do pacjentów i choć życzymy im jak najlepiej, by szybko udało się im wrócić do zdrowia, to jednak gdy opuszczają szpital, brakuje nam ich.

Większość z Was to studenci. Jak się udaje pogodzić studia z takim zaangażowanie w wolontariat?

Wolontariat wciąga. Jak się zacznie, to trudno wyobrazić sobie życie bez niego, dlatego jesteśmy specjalistami w rozmnażaniu czasu. Tak sobie planujemy nasze zajęcia, by pogodzić wszystko. Poza tym jak się czegoś bardzo chce, to znajdzie się sposób, by wygospodarować na to czas.