Widzą, tylko trochę inaczej

– Kontakt z przyrodą wpływa pozytywnie na rozwój naszych podopiecznych. Pobudza ich ciekawość. Zanim dziecko nauczy się nazwy danej rośliny, musi ją poznać przez dotyk. Sprawdzić, czy jest kłująca czy delikatna. Wziąć do ręki łodygę, policzyć, ile jest listków. Jeśli tego nie zrobi, to dana rzecz dla niego nie istnieje – tłumaczy s. Ida.

O działaniu ośrodka niedawno dowiedziała się Teresa Jamroż, mama 9-miesięcznej Olgi. – Córka ma ogromne problemy ze wzrokiem. Chciałabym, by w przyszłości była samodzielna, radziła sobie na ulicy, w sklepie, autobusie. A ośrodek prowadzony przez s. Idę to jedyne miejsce na Pomorzu, gdzie może się tego nauczyć.

Najwspanialszy prezent

Pani Natalia i pani Karolina przyjeżdżają do Sobieszewa na kilkudniowe turnusy. – Dopiero w tym miejscu, dzięki s. Idzie i jej zespołowi, dostrzegłyśmy sens terapii i zobaczyłyśmy jej efekty – zaznaczają zgodnie. – Wcześniej, kiedy Zuzia machnęła ręką albo złapała za zabawkę, myślałam, że to przypadek. Terapeuci z Sobieszewa wytłumaczyli mi, że przez każdy taki ruch Zuzia próbuje nam coś powiedzieć – wyjaśnia pani Karolina.

– Miłosz w Sobieszewie zmienił się nie do poznania. Uśmiecha się, jest kontaktowy, po prostu szczęśliwy. Dla rodzica dziecka niepełnosprawnego to najwspanialszy prezent – dodaje pani Natalia. Jednak, jak obie przyznają, pobyt w ośrodku to nie tylko błogosławieństwo dla dzieci, ale także dla rodziców.

– Na co dzień nie chodzimy do kina czy restauracji, bo nie mamy z kim na dłużej zostawić Miłosza i Zuzi. Odpoczywamy w ośrodku. Bo tylko tu, kiedy nasze maluchy biorą udział w zajęciach, my możemy poczytać książkę, obejrzeć film czy po prostu pogadać przy herbacie. Zatrzymać się, pomyśleć, nabrać sił, które pozwolą nam wrócić do naszej codzienności i walczyć dalej.