Izolacja, fanatyzm i ...

Kiedy powinna zapalić się czerwona lampka?

– Jeśli rodzic zauważa jakieś anomalie u dziecka, np. w zachowaniu, jedzeniu, ubieraniu, poglądach. Dla przykładu dziecko lubi spać bardzo długo, a nagle wstaje wcześnie rano, żeby uprawiać jakąś dziwną medytację i do tego pali jeszcze kadzidełka. Wszelkie odstępstwo od normy może być sygnałem. Brak reakcji to nie najlepsze rozwiązanie. Trzeba zareagować, ale błędem jest, kiedy od razu robi się awanturę. Jeśli człowiek uwikłał się już w sektę czy grupę pseudoreligijną, to każda agresja będzie odbierana jako atak. Rodzice muszą być na tyle mądrzy, żeby nie panikować, ale starać się uzyskać jak najwięcej informacji od dziecka na temat jego nowej grupy, nowych przyjaciół. Ma to być luźna rozmowa, a nie przesłuchanie. Dziecko ma poczuć, że je kochamy i zapewniamy mu wsparcie. Dopiero z czasem, mając rozeznanie sytuacji, można zacząć proces wyciągania go z sekty.

A gdzie szukać pomocy?

– W każdym większym mieście są ośrodki, które zajmują się tego typu zagrożeniami. Można zajrzeć na stronę internetową Stowarzyszenia Ruch Effatha im. św. Maksymiliana Marii Kolbego i św. Andrzeja Boboli, czyli ogólnopolskiego centrum przeciwdziałania sektom. Na stronie internetowej www.effatha.org.pl są kontakty do specjalistów. Zawsze też można podjeść do każdego księdza i pytać, gdzie szukać pomocy. Sekty mogą wydawać się atrakcyjne, bo proponują łatwe i szybkie szczęście. To jednak szczęście pozorne. Natomiast Jezus w pełnej wolności daje nam zbawienie, ale też stawia wymagania. Chrześcijaństwo „wymagające” to propozycja dobrej i sprawdzonej drogi.

Ks. dr Tomasz Trębacz jest redaktorem naczelnym Pisma Urzędowego Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej „Ecclesiastica”. Jest także autorem książek: „Szatan jako źródło zła. Studium dogmatyczno-pastoralne”; „Być człowiekiem pełniej – w myśli E. Stein”; „Zrozumieć zmartwychwstanie”.