Jak rodzina zmartwychwstaje?

Doskonały lek na rany

Annie Domowy Kościół dał rzeczywiście nowe życie. – Oaza pozwoliła mi stanąć na nogi – opowiada. – Mąż popijał, były ciągłe awantury, bałam się, że może dojść do czegoś strasznego. Małymi krokami, za rękę z Jezusem, idziemy do przodu. Jest jeszcze wiele kłopotów, problem alkoholowy w rodzinie pozostał, ale dzięki modlitwie mojej i ludzi z oazy na nowo się narodziłam. Staram się ufać, wierzyć. Staram się uczyć nasze dzieci, że jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu. Zawsze, gdy w Wielkim Poście i w Triduum Paschalne mąż nie pije, to dla mnie wielka radość, prawdziwe zmartwychwstanie. – Na początku przyszła choroba dziecka, wiele cierpienia, wylanych łez. I wtedy Jezus postawił na naszej drodze ludzi z Domowego Kościoła.

To dzięki Oazie Rodzin cały czas uczymy się kochać Boga, bliźnich i siebie, wprowadzać pokój i miłość w naszym małżeństwie i rodzinie – podkreślają inni członkowie wspólnoty rodzin. – Przed wstąpieniem do oazy nasze uczestnictwo w świętach wielkanocnych sprowadzało się do udziału w liturgii Wielkiego Piątku, święceniu pokarmów, czy Rezurekcji. Odkąd jesteśmy w oazie – Wielki Tydzień jest dla nas naprawdę wielki. Pełne uczestnictwo w Triduum to dla nas podstawa. Nawet narodziny najmłodszego syna nam w tym nie przeszkodziły, choć kiedyś nie wyobrażaliśmy sobie, że można z dziesięciomiesięcznym dzieckiem chodzić cztery dni z rzędu do kościoła. Domowy Kościół szerzej otworzył nam oczy na piękno tych świąt. Ale poprawiły się również relacje między nami i między dziećmi. To w oazie zrozumieliśmy, że jeśli jakieś cechy naszych dzieci nas denerwują, to trzeba się przyjrzeć przede wszystkim sobie, bo dzieci bardzo łatwo nasiąkają negatywnymi cechami rodziców. A gdyby nie Domowy Kościół – bylibyśmy pewnie już jakieś 10 lat po rozwodzie – podkreślają nasi rozmówcy.