Dlaczego się nie udało?

Roman Koszowski/ Agencja GN Od tego, jaka jest nasza rodzina, zależy stabilność i szczęście rodzin naszych dzieci.

O źródłach niepowodzeń w małżeństwie i o tym, co zrobić by się udało. Relacja z II Kongresu Małżeństw w Świdnicy.

Trzeba jednak ciągle pamiętać o zranieniu, jakie dotyka tej rzeczywistości ludzkiej i małżeńskiej. Sobór Watykański II w konstytucji duszpasterskiej „O Kościele w świecie współczesnym” (Gaudium et spes) mówi:

„(… ) człowiek, stworzony przez Boga w stanie sprawiedliwości, za poduszczeniem Złego już na początku historii nadużył swej wolności, przeciwstawiając się Bogu i pragnąc osiągnąć cel swój poza Nim. Poznawszy Boga, nie oddali Mu czci jako Bogu, lecz zaćmione zostało ich bezrozumne serce i służyli raczej stworzeniu niż Stworzycielowi. To, co wiemy dzięki Bożemu Objawieniu, zgodne jest z doświadczeniem. Człowiek bowiem, wglądając w swoje serce dostrzega, że jest skłonny także do złego i pogrążony w wielorakim złu, które nie może pochodzić od dobrego Stwórcy.

(…) Z tego też powodu całe życie ludzi, czy to jednostkowe, czy zbiorowe, przedstawia się jako walka, i to walka dramatyczna między dobrem i złem, między światłem i ciemnością. Co więcej, człowiek odkrywa, że jest niezdolny zwalczać skutecznie o własnych siłach napaści zła, tak że każdy czuje się jakby skrępowany łańcuchami.

(…) W świetle tego Objawienia znajduje swoje ostateczne wyjaśnienie zarazem wzniosłe powołanie, jak i głęboka nędza, których człowiek doświadcza.”

Można dostrzec tę głęboką nędzę np. u młodych ludzi, żyjących razem bez ślubu. Oni tak naprawdę nie wiedzą, co to jest miłość, oddanie. Życie seksualne samo w sobie nie może bowiem spełnić wszystkich oczekiwań człowieka. Prawdziwe oczekiwania są wtedy spełnione, jeżeli współżycie jest z jedną osobą na stałe. Psycholog i seksuolog angielski, Oswald Szwarz, wskazuje że bez wyłączności i trwałości nie zostaną spełnione wszystkie potrzeby człowieka.

To rozdarcie w człowieku przejawia się na wielu płaszczyznach jego jestestwa. Coraz mocniej widać, że takie jest społeczeństwo, taki jest Kościół, jaka jest rodzina. Jeśli małżeństwa się rozwodzą, to całe społeczeństwo nosi na sobie ranę takiego rozbicia. Kształtowanie więc jedności rodziny jest rzeczą fundamentalną dla życia społecznego.